De Etna

Als kind at ik altijd de groentes die ik niet zo lekker vond als eerste. Niet omdat ik ze vies vond maar simpelweg omdat ik het beste voor het laatste wou bewaren. Dat concept vertaald zich ook onwijs goed naar reizen, immers is het raar om niet met het hoogtepunt af te sluiten. Na een week door Sicilië te reizen was het dan zover om eindelijk de Etna, die al die tijd over mijn reis had gewaakt, te bezoeken.

De Etna is 3357 meter hoog en heeft een diameter van 45 kilometer.

In de winter is de Etna een skigebied, de skilift die je dan kan gebruiken om op de piste te komen kun je nu ook gebruiken om naar boven te gaan. Het alternatief is een stevige wandeling, onderweg naar boven heb ik vanuit de lift wel een paar mensen dapper naar boven zien klimmen op de steile hellingen. Ik was toch wel blij dat ik dit stuk redelijk pijnloos kon doen.

Als je boven aankomt is het tijd om met de 4×4 drive het laatste stukje te doen. Op ongeveer 2.800 meter was het tijd om uit te stappen. Ook vandaag gooide de vulkanische activiteit roet in het eten. Ik zou vandaag niet hoger komen dan de 3.000 meter. Het was niet verantwoord nog hoger te klimmen.

Op de Etna zie je heel veel lieveheersbeestjes ze komen daar, volgens de gids, om zich voort te planten in een gebied waar geen pesticiden worden gebruikt. Op deze hoogte word het erg fris (afhankelijk van de wind en bewolking tussen de 5 en de 15 graden), mijn okergele regenjas had ik dus niet voor niets meegenomen!

Je loopt dwars door de wolken heen en dat is net zo nat en koud als dat je denkt dat dat is. De vulkaan bied daar  wel een voordeel voor de lieveheersbeestjes en voor ons mensen. Meer dan eens komt de hitte van de magma op plaatsen naar boven, toen ik door een oude gang van lava liep werd het ineens gewoon heet! Je kan dus, als het nodig is, af en toe even je handen warmen aan de gassen die de aardkorst ontsnappen.

Bij de laatste grote uitbarsting van 2018 werden er 400 mensen dakloos en raakten er meer dan 28 mensen gewond in Zafferna Etna. De vulkaan is dus een constante dreiging voor mensen die er omheen wonen, het kan namelijk zomaar zijn dat wat je hebt opgebouwd word weggenomen door de natuur.

Tegelijkertijd bevind zich op de Etna ook een hoop ijs dat uiteindelijk haar weg vind in de Alcantara rivier. Zonder de vulkaan zou er eigenlijk helemaal geen bestaan mogelijk zijn op het eiland.

Het geeft wat om over te denken zo bovenop de immense berg. Na een korte lunch in de luwte van de lavastromen was het tijd om weer af te dalen en het uitzicht over de ‘Valle del Bove’ te bewonderen.