21 September 2022 – Lipari

Vandaag had ik dan eindelijk mijn nieuwe outfit aan. Mijn koffer is immers nog steeds weg en vervanging was welkom ik rook weer even helemaal fris!

Gewapend met nieuwe sokken, een nieuwe broek en een badpak zat ik in de ochtend dan al in de bus  op weg naar Messina. Vanaf daar vaart de vleugelboot naar de eilanden. De eerste bestemming zou Lipari zijn, het grootste van de eolische eilanden en de plek waar Odyseus de zak met wind van Eolus heeft gekregen.

Vanaf Milazzo vertrekt de vleugelboot naar Lipari, het grootste eiland van de Eolische eilanden en daarmee de uitvalsbasis om de rest van de eilanden te verkennen. De Eolische eilanden zijn vernoemend naar Aeolus, de god van de wind. Het was ook op Lipari waar Odyseus Aeolus ontmoete en de zak met tegenwind kreeg.

Het eiland zelf is onwijs de moeite waard, het dorp Lipari zelf ligt wel zo’n 3 kilometer van het dichtstbijzijnde strand vandaan. Na de oversteek was het tijd voor een fikse wandeling, de kamer was immers nog niet klaar.

Lipari

Het dorp Lipari ben je eigenlijk best vlot uit, in September zie je er eigenlijk nauwelijks toeristen. Voor namelijk groepjes ouderen en locals die genieten van de rust. Op Lipari merkte ik ook dat ik eindelijk begon te onthaasten en op het punt kwam waarbij ik rond 10en pas wou gaan dineren. Het is zo lekker om op het punt te komen dat je even helemaal bij je vakantie bent.

Zodra je het dorp uit bent komt de route langs een steengroeve. Wat dat betreft is het altijd tof om te zien hoe ze daar alle bouwmaterialen lokaal kunnen sourcen. Waar het eiland een hoop gesteente en het enige eiland van de Eolische eilanden is met Obsidiaan word overschaduwt door het feit dat er geen vers water bron is. Een direct gevolg daarvan is dat je tijdens je wandelingen geen vee ziet. De gewassen die worden verbouwd zijn al snel vijgcactussen en olijven.

Het resulteert in een bijzonder landschap dat zeker de moeite waard is. Na de steengroeve met de nogal vieze industrie is het de beurt aan grote dure vakantie huizen. Ineens loop je het luxere gedeelte van het eiland op. Het is duidelijk dat deze huisjes niet voor iedereen weggelegd zijn.

Na talloze vakantiehuizen de ene na de andere neemt de natuur het dan toch over. In vergelijking met het aanzicht van Volcano valt de mens gemaakte pracht en praal toch wel in het niet. De gele zwavel pluimen in de verte waren alvast een voorspelling voor wat ik de volgende dag van dichtbij zou zien…..

Na dit uitzicht zet de route zich voort over onverhard terrein. Iedere stap die je vanaf hier zet moet je voorzichtig zetten. Het stijgen daarbij is meestal mijn uitdaging niet, het afdalen des te meer!

De route vervolgde zich door smalle paadjes, langs kleine kerkjes en uiteindelijk naar de hoogste heuvel van Lipari, waar ik toen ik eenmaal boven kwam werd begroet door twee valken die vlak langs me heen vlogen.

Na de wandeling was het tijd het dorp in te duiken, direct vond ik mijn favoriete cocktailbar. Cafè La Precchia zodra je gaat zitten worden er direct hapjes op tafel gezet, op de zaak je betaalt alleen je drankje. Mijn eerste drankje aldaar zou een martini met rum uit een vissenkom met ijs zijn.

Na een lange dag was het tijd mijn bed in te duiken. Morgen stond Volcano op het programma. De eerste vulkaan van de reis….