20 September 2022 – Taormina

Taormina, ook wel de parel van de Ionische Zee genoemd, is een plaatsje aan de oost kust van Sicilië. De lokale lekkernij is een zoete amandel wijn, maar je komt hier natuurlijk niet om de parool reisgids te lezen!

De winkelstraat is gevuld met onweerstaanbare snoepjes. Het was dan ook hier dat ik het meest belangrijke kleding stuk (ter vervanging van dat wat in mijn koffer zat) voor de rest van de reis wist te bemachtigen. Mijn onwijs leuke badpak van Manebi. Italiaanse mode is natuurlijk al onwijs leuk, de terughoudenheid was geboden om niet direct mijn volledige budget te verkwisten!

Vanaf Gardini Naxos kon je Taormina en het dorp daarboven Castelmola zien liggen. Je kan gewoon met OV naar Taormina. In Sicilië rijden ze niet met bussen zoals we ze hier kennen maar met touringcars. Het is en blijft een avontuur om te zien hoe de buschauffeur met noodgang de berg oprijd. De ene na de andere haarspeld bocht word genomen zonder dat de beste man zich er ook maar een beetje druk om maakt. In Italië ben je verplicht een mondkapje op te doen zodra je de bus instapt. Het is daarbij ook belangrijk dat het een Fp2 masker betreft (het is wat het is).

Door het hele eiland heen vind je de zijdeboom (Ceiba speciosa) deze boom maakt hele mooie bloemen. In september komen ook de zaaddozen aan de plant, deze lijken net op het blad van een verdorde populier. Het is daardoor af en toe net alsof er twee bomen in elkaar gevlochten zijn.

Welkom in Taormina

Zodra je de Corso Umburto (de hoofdstraat van Taormina) op wandelt kom je door de Porta Messina (letterlijk de poort naar Messina) door. Het is het ultieme ‘ik ben in Italië’ gevoel, als je een middeleeuwse poort door loopt waar je direct gevolgd door schattige straatjes met kleine zelfstandige winkeltjes. Het beste van alles? Het beste ijs van de wereld dat op iedere hoek van de straat word verkocht.

In Taormina kun je in elk geval heerlijk dwalen!

Taormina – Castelmola

Vanaf Taormina kun je omhoog wandelen naar Castelmola. Je komt dan langs een aantal beelden die de kruisgang van Jezus afbeelden en een ontelbaar aantal woestijnvijgen (cactussen met eetbare vruchten). Er hangt dus ook zeker een weeïge lucht daar van de vruchten die op de grond liggen te verpieteren in de brandende zon.

Toch mag dit je het niet ontnemen om te genieten van het uitzicht op Taormina, de zee en uiteraard de Etna die immer wakend over Sicilië zich niet aan het zicht laat onttrekken.

Chiesa Madonna della Rocca

De legende gaat dat een jonge herder uit het naburige Mola zijn schapen aan het voeren was toen hij plots werd overvallen door een storm, waardoor hij met zijn schapen moest schuilen in een grot.

Terwijl de bliksem om hem heen sloeg en hij op het punt stond de hoop te verliezen zag hij daar ineens een vrouw gekleed in blauw, welke hem troostte en verzekerde dat de zon weldra weer zou schijnen.

Zo plots als de storm begon, eindigde deze ook na de verschijning. De ouders van de herder waren na de storm ongerust op zoek naar de jongen. Ze vonden hem vrolijk met de schapen. Hij vertelde ze wat hij had beleefd.

Het verhaal deed al snel de ronde en mensen kwamen van ver om de wonderlijke plek te zien. Precies op de plek waar de jongen de vrouw had gezien vonden zij een impressie van Maria in de rotsen. Ze noemde het; Madonna della Rocca.

Heb je de Madonna della Rocca gevonden? Top dan ben je halverwege. Vanaf hier gaat de route verder over een verharde stijging in plaats van de scheve trappetjes. Het is ook het moment om nog even je waterflesje te vullen met het onhandige fonteintje. Het is namelijk de laatste fontein die je tegenkomt.

Italianen zijn trots op hun fonteinen, het water dat ze gebruiken is altijd schoon drink water, de watertap puntjes zijn wat onhandig maar zo veel charmanter dan die we hier in Nederland kennen.

Hoogste tijd om verder te trekken en op te gaan naar Castelmola.

Heb je de Madonna della Rocca gevonden? Top dan ben je halverwege. Vanaf hier gaat de route verder over een verharde stijging in plaats van de scheve trappetjes. Het is ook het moment om nog even je waterflesje te vullen met het onhandige fonteintje. Het is namelijk de laatste fontein die je tegenkomt.

Italianen zijn trots op hun fonteinen, het water dat ze gebruiken is altijd schoon drink water, de watertap puntjes zijn wat onhandig maar zo veel charmanter dan die we hier in Nederland kennen.

Hoogste tijd om verder te trekken en op te gaan naar Castelmola.

Castelmola is een waanzinnig mooi dorp, wat helemaal de show stal was de bekende gastvrijheid. In menig winkeltje moest ik me bijna opdringen op wat te mogen kopen. Het leuke is dat als je aan iemand vraagt wat je echt niet mag missen je een twinkeling in de ogen ziet en je de komende tien minuten meerdere locaties krijgt, op het één zijn ze zowaar nog trotser dan het andere. Één ding is duidelijk de lokale amandel wijn is niet te versmaden!

Helaas kun je niet te lang op één plek verblijven. Het was tijd om weer af te dalen naar Taormina. Zelf heb ik altijd meer moeite met afdalen dan met stijgen, maar er is een simpele truuk voor om het net wat makkelijker te maken. Snoer je schoenen goed in en leg een gat na ieder gat dat je rijgt en je kan dalen alsof je op wolken loopt.

Na de afdaling was het tijd om de rest van Taormina te verkennen, het Griekse Amfitheater, de botanische tuin en uiteraard de smalle straatjes. Mocht je ooit thuiskomen in Sicilië dan kan ik zeker Taormina aanraden.

Het theater is gesticht door de Grieken in de 3e eeuw voor Christus, maar toen de Romeinen in de eerste eeuw de baas waren, herbouwden zij dit theater volledig.

De straatjes van Taormina zijn geweldig om in te dwalen, ga daarbij ook vooral van de gebaande weg (Corso Umberto) af en je vind de meest schattige trapjes en straatjes zonder al die vervelende toeristen.

Parco Duca di Cesar

Ook tuinen kunnen ze zeer fraai aanleggen, deze tuin staat vol met bijzondere en mysterieuze bouwwerken, de vraag reist dan ook waar dienden deze voor?

Tip; als een ober de complete controle over de zaak heeft, vraag hem dan je te verrassen met wat hij denkt wat je wel lust.

Binnen een mum van tijd staat er een heerlijke zwaardvisschotel op tafel met een geweldig chocolade toetje als afsluiter! Ze mogen met recht trots op hun lekkernijen!

Op de 21e zou ik vertrekken naar de eolische eilanden, eerste stop Lipari!